Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Sometimes it feels like the world is closing in.

Δεν θέλουμε να είμαστε μόνοι μας. Ίσως είναι ένας από τους μεγαλύτερους φόβους των ανθρώπων. Αναζητούμε πάντοτε τη συντροφιά που πολλές φορές απαντάται στη μουσική. Σίγουρο το γεγονός πως περπατώντας στο δρόμο θα δούμε περισσότερο κόσμο είτε να σιγοτραγουδάει κάποιο τραγούδι είτε να περπατά σιωπηλός με τα ακουστικά στα αυτιά.
Είναι πράγματι καταπληκτική συντροφιά η νότα. Όμως, ο στίχος είναι εξίσου καλή συντροφιά. Έχουμε το συνήθειο εμείς οι άνθρωποι να ταυτιζόμαστε με τους ήρωες που λυρικά περιγράφονται τα πάθη τους σε μερικά στιχάκια. Υποφέρουν και βασανίζονται ψυχικά και σωματικά όπως και εμείς. Έξυπνο τέχνασμα των στιχουργών αυτό, μιας και στοχεύουν στο να μας δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση πως το τραγούδι γράφτηκε για εμάς. Και τις περισσότερες φορές το επιτυγχάνουν.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να παραθέσουμε ακόμη ένα χαρακτηριστικό των ανθρώπων που αφορά τη μουσική. Όταν είμαστε στενοχωρημένοι κατά κύριο λόγο καταφεύγουμε σε τραγούδια και στίχους που περιγράφουν τον εσωτερικό μας κόσμο. Παρόμοια χειριζόμαστε και τη χαρά μας. 
Ας έχουμε, λοιπόν, στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως οι στιχουργοί και οι συνθέτες εκμεταλλεύονται αυτά μας τα ελαττώματα. Όμως κάθε φορά οι στίχοι λες και μιλούν κατευθείαν στην ψυχή μας. Αρχίζουμε να μεταχειριζόμαστε τα τραγούδια, και εμείς με τη σειρά μας, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χρειαστεί να πούμε ούτε κουβέντα. Βάζουμε ένα λυπηρό τραγούδι για το χωρισμό και όλη γνωρίζουν πως θρηνούμε. Αντίστοιχα ένα χαρούμενο και ευχάριστο τραγούδι δηλώνει πως η διάθεση μας είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. 
Μήπως θα έπρεπε να πάψουμε να μεταχειριζόμαστε τα τραγούδια σαν να είναι οι εκφραστές των συναισθημάτων μας μιας και γράφτηκαν για εμπορικούς σκοπούς; Η απάντηση κατά την άποψη μου θα θεωρηθεί ρομαντική μιας και είναι όχι. Οι συνθέτες και οι στιχουργοί, ή τουλάχιστον εκείνοι που βρίσκονται στον καλλιτεχνικό χώρο όχι μόνο λόγω χρημάτων αλλά με στόχο τους να προσφέρουν στο κοινό, γράφουν τραγούδια βάσει δικών τους συναισθημάτων και βιωμάτων. Επομένως, οι στίχοι αναφέρονται εξαρχής σε παρόμοια, με τα δικά μας, βιώματα. Δεν θα πάψω να εκφράζομαι μέσω της μουσικής γιατί όπως μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις έτσι και εγώ που προτιμώ τη μουσική από τη ζωγραφική θεωρώ πως μια νότα μπορεί να περιγράψει έναν ολόκληρο ψυχικό κόσμο, αν φτάσει στα σωστά αυτιά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου