Στέγη για την ψυχή!

Ταλαιπωρημένες οι ψυχές όλων μας γυροφέρνουν απ' εδώ και απ' εκεί ψάχνοντας να ξαποστάσουν σε φιλικά σοκάκια που θα βρουν απάγκιο. Πολλά άτομα, που μες στα μάτια τους βλέπεις μια θλίψη, συνάντησα σήμερα. Ήξεραν, όμως, όλοι πως δίχως το αίσθημα της συντροφικότητας, δίχως χιούμορ καθώς και την προσπάθεια η οπτική να θωρεί το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο τα πράγματα δεν θα πήγαιναν ποτέ καλά. Οι σημερινοί πολιτικοί και τα μέτρα που επιβάλλουν δεν αφήνουν και πολλές ελπιδοφόρες διεξόδους, ευτυχώς είναι στο DNA μας, όμως, να έχουμε πάντοτε πίστη πως κάτι μπορεί να αλλάξει!

Street Parade 28/5/2011

 Απ' εδώ ξεκίνησε το πανηγύρι του Σαββάτου. Η προσέλευση όπως θα δείτε στις φωτογραφίες ήταν ικανοποιητική! Ο κόσμος αυτό που ήθελε είναι να αφεθεί στο ρυθμό της μουσικής και με την παρέα και ένα ποτηράκι μπύρα να διασκεδάσει, μιας και η δευτέρα έρχεται και μια ακόμη δύσκολη εβδομάδα θα ξεκινήσει. Μια εβδομάδα που θα χωθούμε στα γραφεία και τις υπηρεσίες, θα τρέχουμε τα παιδιά μας στα φροντιστήρια και τις ξένες γλώσσες γιατί έτσι έχουμε μάθει. Έχουν βρει τον τρόπο να μας παίρνουν χρήματα με το τσουβάλι όλη μας τη ζωή που πια δεν έχει τίποτε άλλο να πάρουν. Γι'αυτό ψάχνουν νέοι και ηλικιωμένοι ένα καταφύγιο από την ταλαιπωρία και τη θλιβερή ρουτίνα στους κόλπους της παρέας και τις νότες της μουσικής!

Το πλήθος ξεκίνησε από το αστεροσκοπείο!

Ήταν πράγματι όμορφο το πλήθος καθώς έφερνε, στον κεντρικότερο δρόμο της πόλης, τη ζωντάνια του! Η επόμενη στάση μου ήταν εκεί που ο κόσμος δηλώνει την αγανάκτηση του! Επί τέσσερις μέρες τώρα κάθε απογευματάκι το ραντεβού των Ελλήνων τους βρίσκει στις πλατείες. Στην πόλη μας ο Λευκός Πύργος προσφέρθηκε για να ακούσει λίγα ακόμη από τα παράπονα μας. Συνηθισμένος να ακούει τον πόνο τόσων ανθρώπων που κάθονται γύρω του καθημερινά δεν έφερε καμία αντίρρηση να γίνει το σημείο που από το απόγευμα της Πέμπτης, αν δεν κάνω λάθος, οι ''αγανακτισμένοι'' της Θεσσαλονίκης συναντιούνται και μοιράζονται τα παράπονα τους για τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας που βιώνουμε επί χρόνια τώρα.

Το φορτηγό που κουβαλούσε αγγελιοφόρους του με τα μελωδικά τους
μηνύματα έφτασε ως την Καμάρα, αλλά δεν σταμάτησε εκεί!

Εδώ ο αγαπητός ρεπόρτερ σας, στα δεξιά. Μην
βγουν παραέξω αυτές οι εικόνες, σύμφωνοι?

Το πλήθος συνέχισε την πορεία του ως την Αριστοτέλους,
όπου σταμάτησα εγώ να το ακολουθώ γιατί έπρεπε
να πάω και αλλού!

Δίνουν τον αγώνα τους καθημερινά για να διαμορφωθούν οι συνειδήσεις και να επαναστατήσουν. Εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο, έως και ακατόρθωτο, μιας και ως έθνος γαλουχηθήκαμε με συγκεκριμένο τρόπο, όμως η ανάγκη για αλλαγή κρίνεται επιτακτική, μιας και έχουμε χρεοκοπήσει όμως πρέπει να ανταπεξέλθουμε και τώρα, και ας μην φταίμε. Σας καληνυχτίζω από την όμορφη Θεσσαλονίκη και όπως λέει και το πανό "Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε" 

Το ξύλο της Αρκούδας

Η Ισπανική κυβέρνηση προκειμένου να διασπάσει 


την ειρηνική συγκέντρωση των "αγανακτισμένων" 


πολιτών της Ισπανίας, έστειλε τα ΜΑΤ.. Δείτε!

Πηγή: http://totefteri.blogspot.com/ 

Αγανακτισμένοι στο Λευκό!

Αυτό το σύνθημα και η ανάγκη να δω κάτι διαφορετικό με τράβηξε προς το Λευκό Πύργο σήμερα. Δεν λέω πως είμαι κανένας αγωνιστής που έχει παλέψει για την πατρίδα, ούτε πως κατεβαίνω σε διαδηλώσεις, όμως κάτι με τράβηξε στο να παρευρεθώ στη σημερινή. Έφτασα γύρω στις 7 με παρέα, περιμένοντας να δω μερικές ομάδες ανθρώπων σκόρπια εδώ και εκεί. Αυτό που αντίκρισα ήταν πέρα από κάθε προσδοκία μου. Πλήθος, άτακτο μεν με μια κοινή πεποίθηση όμως. Ήθελαν μια αλλαγή. Ζητούσαν ένα τρόπο να εκφραστούν, που οι πορείες ως μορφή πίεσης δεν φαίνεται να προσφέρουν. Τα γεγονότα πήραν την τροπή τους και ο άτακτος όχλος σιγά σιγά ξεκίνησε να ενώνεται! Και έγινε μια παρέα ανθρώπων άγνωστων μεταξύ τους, με διαφορετικές απόψεις που τους ένωνε όμως κάτι! Ήταν όλοι πικραμένοι. Ταλαιπωρημένοι, πολλοί από αυτούς άνεργοι. Με οικογένειες που θέλουν να στηρίξουν όμως δεν μπορούν. Από τα πιο εύπορα στρώματα ως τα πιο χαμηλά βρέθηκαν εκεί. Βρέθηκαν εκεί για να διαμαρτυρηθούν.

Συνθήματα ακούγονταν αρχικά από λίγα στόματα, έπειτα όμως όλο και πλήθαιναν οι φωνές που έλεγαν ''Δεν πληρώνουμε'' και η κωμικοτραγική φωνή που πρόσθεσε ''δεν έχουμε για να πληρώσουμε'' και ήχησε πολύ έντονα στα αυτιά όλων των παρευρισκομένων.  Είχαν τυπωθεί μπλουζάκια με το σύνθημα ''ελικόπτερα για τους κλέφτες!'' και το ''δεν βλέπουμε την ώρα να φύγετε απ' εδώ, ως τότε θα καθόμαστε στον Πύργο το Λευκό''
Ζητήθηκε από το πλήθος να συσταθούν επιτροπές που θα ασχολούνται με την περιφρούρηση του χώρου και με πρακτικά ζητήματα, ακούστηκε όμως ένα βροντερό ΟΧΙ. Και ο λόγος δεν είναι άλλος από τον προφανή. Τα συμβούλια των 5 και των 10 ατόμων κατέληξαν από ολιγομελή να φτάσουν τον αριθμό των 300 που βασανίζουν ένα ολόκληρο λαό! Διότι εάν η κυβέρνηση φοβόταν το λαό θα προσέφερε Δημοκρατία, τώρα που ο λαός όμως φοβάται την κυβέρνηση, προσφέρετε τυραννία σε μας τους γονείς μας κυρίως και αν δεν αλλάξει η κατάσταση, ΚΑΙ στα παιδιά μας.
Ίσως οι Ισπανοί να περιγελούν με το έθνος που δεν λέει να ξυπνήσει. Ας τους στείλουμε λοιπόν ένα μήνυμα σήμερα και αύριο και για όσο μπορέσει να κρατήσει όλο αυτό! Ίσως εκείνοι να ήρθαν προετοιμασμένοι στην Puerta del Sol αλλά στις πλατείες της Ελλάδας και στα μέρη που μαζεύτηκαν οι Έλληνες και όσοι πονούν αυτό τον τόπο, έφεραν μαζί τους την αγανάκτηση τους!



 

Όσο νύχτωνε ο κόσμος δεν έλεγε να φύγει και μπορούσε ένας παρατηρητής να δει ανθρώπους όλων των ηλικιών ακόμη και μικρά παιδιά να έχουν ενταχθεί στο πλήθος που αναζητά να πιαστεί από κάπου.  Ακούστηκε η ορθή κατ' εμέ άποψη να γίνεται καθημερινά αυτή η μάζωξη- που μιλώντας σε έναν από τα άτομα που έφτασαν πρώτοι δήλωσε πως όλο το event ξεκίνησε από το facebook, ηγέτες και καθοδηγητές δεν υπάρχουν παρά μόνο αγανακτισμένοι- μέχρι να συμβεί κάτι και το σκηνικό να αλλάξει!
Με συγχωρείται για το τρόπο που παίζει το video όμως με τα μέσα που διαθέτω είναι αδύνατο να τραβηχτεί καλύτερα μιας και είναι από κάμερα κινητού στο πλάι!Όσοι έχετε την υπομονή και τη θέληση δείτε πόσο περίπου κόσμο είχε!

Ακούστηκαν απεγνωσμένες φωνές που συγκίνησαν και σκοπό είχαν να αφυπνίσουν. ''Μην φοβάστε είπε κάποιος'' Το κεντρικό σύνθημα της Ισπανίας είναι Πραγματική Δημοκρατία και στη χώρα που έβγαλε τη Δημοκρατία δεν μιλάμε για αυτό το θεσμό!Φοβόμαστε! ''Είστε όλοι εδώ και είστε αρχηγοί!Αφού σηκωθήκατε από τον καναπέ, αφήσατε την ησυχία σας και τον καφέ σας και ήρθατε εδώ, είστε όλοι αρχηγοί!'' Και κλείνω με τις δηλώσεις ενός νεαρού 26 χρονών που έζησε σε Αμερική και Σκωτία και στα χέρια του έχει δυο πτυχία. Ήρθε στη πατρίδα του για να βρει δουλειά και να στηρίξει την οικογένεια του. ''Νιώθω σαν σκουπίδι. Σαν τενεκές γιατί δεν μου δίνετε η δυνατότητα ενώ είμαι 26 χρονών να στηρίξω την οικογένεια μου και γι' αυτό νιώθω αχρείαστος και λυπημένος!"

Κλείνει ο εναέριος χώρος της Ισλανδίας.

Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας ανακοίνωσε πως έκλεισε ο εναέριος χώρος της Ισλανδίας, όπως και το μεγαλύτερο αεροδρόμιό της μετά την έκρηξη του πιο ενεργού ηφαιστείου της χώρας...
Γκρίμσβετν, το Σάββατο. Τις επόμενες ώρες αναμένεται να κλείσουν και άλλα αεροδρόμια. Εκπρόσωπος της Isavia, υπηρεσίας πολιτικής αεροπορίας της χώρας, τόνισε πως η πρόβλεψη για τις επόμενες έξι ώρες αναφέρει ότι οι στάχτες από το ηφαίστειο θα εξαπλωθούν σήμερα πάνω από την Ισλανδία οδηγώντας στο κλείσιμο των περισσότερων αεροδρομίων της Ισλανδίας όσο προχωράει η μέρα. Το ηφαίστειο Γκρίμσβετν βρίσκεται κάτω από τον παγετώνα Βάτναγιόκουλ, στη νοτιοανατολική Ισλανδία, τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη. Όταν είχε εκραγεί το 2004, οι υπερατλαντικές πτήσεις χρειαζόταν να αναδρομολογούνται νότια της Ισλανδίας, αλλά δεν είχαν κλείσει αεροδρόμια. 


Πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/

Ετοιμάστε τα χαρτομάντιλα! Ο Τιτανικός βγαίνει σε 3D!

Με αφορμή το κλείσιμο των 100 χρόνων από τη πρώτη, και τελευταία, πλεύση του θρυλικού πλοίου, ο James Cameron αποφάσισε να επανακυκλοφορήσει τον «Τιτανικό» σε 3D μορφή. Μετά από το «Ghosts of the Abyss» και το «Avatar», θα μπορούσε να πει κανείς πως ο James Cameron παίζει τη τέχνη του 3D στα δάχτυλα, έχοντας ανεβάσει τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη για όσους θέλουν να κάνουν μια ταινία με τρισδιάστατη απεικόνιση –την τελευταία, κουραστική, μόδα στη σκηνοθεσία, δηλαδή.
Πριν όμως από όλα αυτά, ο Cameron, πίσω στο 1997, είχε γράψει και σκηνοθετήσει μια ταινία που έμελλε να μείνει στην ιστορία, τόσο του κινηματογράφου όσο και των box office, όχι τόσο για την καλλιτεχνική της αξία όσο για την εξιστόρηση ενός από τα μεγαλύτερα ρομάντζα όλων των εποχών, μέσα σε ένα πλοίο που έκανε το τραγικότερο ταξίδι όλων των εποχών


Πηγή: http://totefteri.blogspot.com/

Remember Me...

Περίμενα και εγώ πως και πως να έρθει το βραδάκι με το αεράκι του και να δω ένα ελαφρύ ρομάντζο με τον "ποθητό" από το γυναικείο πληθυσμό Robert Pattinson. Τι πίστη να έχεις στον συγκεκριμένο τύπο πως θα βγάλει ταινία με καλή υποκριτική. Ευτυχώς η έκπληξη ήρθε και η συγκεκριμένη ταινία προστέθηκε στις αγαπημένες μου απ' εκείνο το ανοιξιάτικο βραδάκι και μετά.
Ταινία του 2010 που δυστυχώς για μένα δεν είχε πέσει στα χέρια μου ως τώρα, και δυστυχώς για την πλειοψηφία των κριτικών έπεσε στα χέρια μου και το τραγικότερο όλων- για εκείνους- μου άρεσε κιόλας.
Παραγωγός ο Allen Coulter, το όνομα του οποίου συναντάμε πολλές φορές σε παραγωγές σειρών ήδη από το 1993.
Επιστρέφοντας στην ταινία μας τώρα. Βρισκόμαστε στην πρώτη συνταρακτική σκηνή, εν έτει 1991 στον υπόγειο σιδηρόδρομο , όπου η 11 χρονη Alyssa Craig (Emilie de Ravin) παρακολουθεί τη ληστεία και δολοφονία της μητέρας της. 10 χρόνια μετά η ζωή της Ally την βρίσκει να μένει με τον υπερπροστατευτικό πατέρα της, Neil- επιθεωρητής της αστυνομίας- και να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Συμπρωταγωνιστής και μελλοντικός έρωτας της Alyssa είναι ο Tyler Hawkins (Pattinson) που μερικά βράδια προτού γνωρίσει την Alyssa εμπλέκεται σε μια φασαρία μαζί με τον συγκάτοικο του (Aidan) και οδηγείτε στο τμήμα από τον πατέρα της.
Μόλις ο Aidan ανακαλύπτει πως η Alyssa είναι κόρη του Neil προτείνει στον Tyler να την προσεγγίσει, σαν ένα είδος εκδίκησης προς τον πατέρα της, πράγμα που γίνεται, με μόνη διαφορά πως οι δύο νέοι ερωτεύονται.
Στην ταινία παρακολουθούμε την πολυπλοκότητα των σχέσεων και πόσο αυτές επηρεάζονται από παράγοντες όπως ο θάνατος και η επαγγελματική ζωή. Σημασία έχει να ενεργούμε, παρά το γεγονός πως οι ενέργειες μας δύσκολα θα ξεφύγουν από την αφάνεια.
Η ιστορία παρουσιάζει τις ζωές των δύο νέων, πώς πλέκονται μεταξύ τους, πώς επηρεάζονται από εξωγενείς παράγοντες και ο τρόπος που τα γεγονότα τοποθετούνται με καθήλωσαν στη θέση μου.
Το ανατρεπτικό, τέλος, που δέχεται πλήθος σχολίων δεν μένει από κανέναν απαρατήρητο. Εύχομαι να ακολουθήσεις αγαπητέ αναγνώστη τη συμβουλή μου και να την δεις την ταινία. Καλή σου διασκέδαση!

Nevinoven

Πέρασε καιρός από τότε που το απόγευμα μου γέμισε μια τόσο καλή ταινία. Για τους φίλους του κινηματογράφου ο σκηνοθέτης της ταινίας "12" είναι ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός. Μιλάμε για τον Nikita Mikhalkov. Η ταινία κυκλοφόρησε το 2007 και έλαβε εξαιρετικές κριτικές, γεγονός που αποδεικνύεται από την υποψηφιότητα για όσκαρ που προτάθηκε ως μια από τις καλύτερες ξενόγλωσσες ταινίες. Γνωρίζουμε ακόμη πως αποτελεί μια ελεύθερη μεταφορά της ταινίας του Sidney Lumet "12 angry men".
Αναφορικά με την υπόθεση τώρα, τοποθετούμαστε στην παγωμένη Μόσχα, όπου ένας νεαρός Τσετσένος κατηγορείται για τη δολοφονία του θείου του, ο οποίος ήταν στρατιωτικός του Ρωσικού στρατού. Παρατηρούμε, λοιπόν, την προσπάθεια ενός εκ των 12 ενόρκων να πείσει τους υπόλοιπους 11, σχετικά με την αθωότητα του νέου. Αρκετά καλή χρήση πολλαπλών λήψεων από κάμερες και με αναχρονισμούς από την παιδική ηλικία του νεαρού φανερώνεται μπροστά μας, έστω και λίγο, η φρίκη του πολέμου.
Προφανώς και ο σεναριογράφος επιμελώς έπλεξε τους χαρακτήρες ώστε να μας παρουσιάσει χαρακτηριστικά παραδείγματα από κάθε στρώμα της ρωσικής κοινωνίας. Ένας ρατσιστής οδηγός ταξί,  ένας ιδιαίτερα ύποπτος γιατρός, ένας αμφιταλαντευόμενος τηλεοπτικός παραγωγός, ένας επιζών του ολοκαυτώματος, ένας επιδεικτικός μουσικός, ένας υπεύθυνος νεκροταφείου και μερικές ακόμη προσωπικότητες παρουσιάζουν την περίπλοκη και υπό διάβρωση κοινωνία της Ρωσίας.
Στα χέρια τους, λοιπόν, βρίσκεται η τύχη ενός νεαρού που σκότωσε τον θείο του. Ή μήπως δεν είναι εκείνος ο ένοχος; Όμως, ο ηλικιωμένος από τον όροφο κάτω από τον τόπο του εγκλήματος τον είδε να τρέχει, το ίδιο και η γειτόνισσα! Ήταν άραγε εκείνος, ή μια καλοσχεδιασμένη πλεκτάνη ώστε να φύγουν αρκετά άτομα από τη μέση με περίτεχνο και σχετικά εύκολο τρόπο;
Τις ερωτήσεις σας η ταινία που τιμήθηκε με το βραβείου του "Χρυσού Λέοντα" στις 8 Σεπτεμβρίου του 2007 και χαρακτηρίστηκε ως η επιβεβαίωση της δεξιοτεχνίας με την οποία ο Mikhalkov εξερευνά και αποκαλύπτει σε μας, με αίσθημα ταπεινότητας και έντονα συναισθήματα, την πολυπλοκότητα της ύπαρξης!
Θα αποτελέσει σίγουρα πολύ καλή συντροφιά, γεμίζοντας το απόγευμα σου αγαπητέ αναγνώστη μιας και μιλάμε για ταινία 159 λεπτών(!). Καλή διασκέδαση σε όποιον την παρακολουθήσει!