Γυρνώντας λίγο το χρόνο πίσω στην εποχή τη δική μου, η οποία δεν ανήκει και σε ένα πολύ μακρινό παρελθόν, δεν θυμάμαι να υπάρχει τέτοια ανάγκη για επίδειξη όση παρατηρώ σήμερα με το μάτι ενός 19χρονου νέου. Τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια στην πλειονότητα έχουν ανάγκη να επιδείξουν αυτό που διαθέτουν ή να τονίσουν κάποια χαρακτηριστικά τους -και ναι δεν μιλάω για πνευματικά χαρακτηριστικά- με πιθανότερο σκοπό να κρύψουν κάποια τους έλλειψη.
Δεν θεωρώ πως είτε η γενιά μου είτε οι προγενέστερες ήταν νοητικά ισχυρότερες και γι' αυτό δεν κατέφευγαν σε τέτοιες ενέργειες. Θα προτιμούσα να πάω με το ρεύμα εκείνων που μιλούν για έλλειψη ήθους και φιλότιμου. Όντας και παιδί εκπαιδευτικού, παρατηρώ μέσα απ' τα μάτια του αυτή την έλλειψη σεβασμού προς τον καθηγητή και το δάσκαλο καθώς και τη διαφορά με τη δική μου γενιά στο μοναδικό όπλο που είχε ο καθηγητής απέναντι μας, και δεν ήταν άλλο απ' το φιλότιμο. Αν μας έπιαναν στο φιλότιμο τα πειράγματα και η ''ώρα του παιδιού'' έληγε μέσα στην τάξη, πράγμα ουτοπικό στις μέρες μας.
Ας κοιτάξουμε όμως πώς είναι τα πράγματα έξω απ' την αίθουσα. Τα αγοράκια σχηματίζουν αγέλες και δρουν ανεξέλεγκτα επιδεικνύοντας την ισχύ τους είτε ατομικά είτε ως σύνολο. Επιστρέψαμε, δηλαδή, στην εποχή όπου το δίκαιο του ισχυρού αποτελεί κατευθυντήρια δύναμη για τον έλεγχο της γειτονιάς. Φυσικά και στο σημείο αυτό υπεισέρχονται παράγοντες όπως οι γνωριμίες, οι οπαδικές προτιμήσεις, η σωματική δύναμη καθώς και το σημαντικότερο η ''μαγκιά'' που πουλάει ο εκάστοτε τραμπούκος που απαρτίζει τις παραπάνω αγέλες/συμμορίες. Σημαντικό μάλιστα το τελευταίο στοιχείο μιας και ορίζει τη θέση του μέλους στην ιεραρχία της συμμορίας, είτε δηλαδή θα είναι απλό τσιράκι είτε θα δίνει εκείνο εντολές που θα εκτελούν άλλοι.
Ξεφεύγοντας, όμως, απ' τα αγοράκια που θέτουν ως αυτοσκοπό στη ζωή τους την επίδειξη δύναμης σε νεαρή ηλικία φτάνουμε στο τρυφερό φύλο που παρακμάζει με το πέρας του χρόνου μιας και τα κοριτσάκια νομίζουν πως όλα είναι μια πασαρέλα. Ακολουθούν ενδυματολογικές επιλογές που δεν θα ασπαζόταν ούτε μια 25χρονη κοπέλα με το αντίστοιχο βάψιμο και βγαίνουν στους δρόμους με τουπέ ντίβας λες και ο κόσμος τους ανήκει. Είναι λυπηρό να βλέπεις χαριτωμένα κοριτσάκια να χαλκιδεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Αποποιούνται την πραγματική τους ταυτότητα σε μια προσπάθεια να φανούν ως οι προχωρημένες και ''ξεπεταγμένες'' της παρέας.
Σύνηθες φαινόμενο οι δυο παραπάνω ομάδες να τα βρίσκουν μεταξύ τους μιας και η δεσποινίς ντίβα θα βρει απάγκιο και θαλπωρή κάτω απ' τα φτερά του αρχηγού της γειτονιάς. Βρίσκω τον εαυτό μου ανάμεσα τους ανήμπορος προφανώς να συνετίσω με λόγια είτε με πράξεις τον παραμικρό από αυτούς τους μπόμπιρες και τα κοριτσάκια και λυπάμαι για το μονοπάτι που οι επόμενες απ' εμένα γενιές επέλεξαν να περπατήσουν.
Τους εύχομαι τα καλύτερα και θα προσεύχομαι τα βράδια πέραν της ειρήνης στον κόσμο και της μηχανής μεγάλου κυβισμού που θέλω να βάλει ο θεός λίγο μυαλό και ...σε ...εμάς(;!;)
Δεν θεωρώ πως είτε η γενιά μου είτε οι προγενέστερες ήταν νοητικά ισχυρότερες και γι' αυτό δεν κατέφευγαν σε τέτοιες ενέργειες. Θα προτιμούσα να πάω με το ρεύμα εκείνων που μιλούν για έλλειψη ήθους και φιλότιμου. Όντας και παιδί εκπαιδευτικού, παρατηρώ μέσα απ' τα μάτια του αυτή την έλλειψη σεβασμού προς τον καθηγητή και το δάσκαλο καθώς και τη διαφορά με τη δική μου γενιά στο μοναδικό όπλο που είχε ο καθηγητής απέναντι μας, και δεν ήταν άλλο απ' το φιλότιμο. Αν μας έπιαναν στο φιλότιμο τα πειράγματα και η ''ώρα του παιδιού'' έληγε μέσα στην τάξη, πράγμα ουτοπικό στις μέρες μας.
Ας κοιτάξουμε όμως πώς είναι τα πράγματα έξω απ' την αίθουσα. Τα αγοράκια σχηματίζουν αγέλες και δρουν ανεξέλεγκτα επιδεικνύοντας την ισχύ τους είτε ατομικά είτε ως σύνολο. Επιστρέψαμε, δηλαδή, στην εποχή όπου το δίκαιο του ισχυρού αποτελεί κατευθυντήρια δύναμη για τον έλεγχο της γειτονιάς. Φυσικά και στο σημείο αυτό υπεισέρχονται παράγοντες όπως οι γνωριμίες, οι οπαδικές προτιμήσεις, η σωματική δύναμη καθώς και το σημαντικότερο η ''μαγκιά'' που πουλάει ο εκάστοτε τραμπούκος που απαρτίζει τις παραπάνω αγέλες/συμμορίες. Σημαντικό μάλιστα το τελευταίο στοιχείο μιας και ορίζει τη θέση του μέλους στην ιεραρχία της συμμορίας, είτε δηλαδή θα είναι απλό τσιράκι είτε θα δίνει εκείνο εντολές που θα εκτελούν άλλοι.
Ξεφεύγοντας, όμως, απ' τα αγοράκια που θέτουν ως αυτοσκοπό στη ζωή τους την επίδειξη δύναμης σε νεαρή ηλικία φτάνουμε στο τρυφερό φύλο που παρακμάζει με το πέρας του χρόνου μιας και τα κοριτσάκια νομίζουν πως όλα είναι μια πασαρέλα. Ακολουθούν ενδυματολογικές επιλογές που δεν θα ασπαζόταν ούτε μια 25χρονη κοπέλα με το αντίστοιχο βάψιμο και βγαίνουν στους δρόμους με τουπέ ντίβας λες και ο κόσμος τους ανήκει. Είναι λυπηρό να βλέπεις χαριτωμένα κοριτσάκια να χαλκιδεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Αποποιούνται την πραγματική τους ταυτότητα σε μια προσπάθεια να φανούν ως οι προχωρημένες και ''ξεπεταγμένες'' της παρέας.
Σύνηθες φαινόμενο οι δυο παραπάνω ομάδες να τα βρίσκουν μεταξύ τους μιας και η δεσποινίς ντίβα θα βρει απάγκιο και θαλπωρή κάτω απ' τα φτερά του αρχηγού της γειτονιάς. Βρίσκω τον εαυτό μου ανάμεσα τους ανήμπορος προφανώς να συνετίσω με λόγια είτε με πράξεις τον παραμικρό από αυτούς τους μπόμπιρες και τα κοριτσάκια και λυπάμαι για το μονοπάτι που οι επόμενες απ' εμένα γενιές επέλεξαν να περπατήσουν.
Τους εύχομαι τα καλύτερα και θα προσεύχομαι τα βράδια πέραν της ειρήνης στον κόσμο και της μηχανής μεγάλου κυβισμού που θέλω να βάλει ο θεός λίγο μυαλό και ...σε ...εμάς(;!;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου